Pers
Dit vertelt de pers over Nanouk:
​
In het Nederlands, een artikel in Bruzz:
https://www.bruzz.be/samenleving/enfant-terrible-christine-waignein-ijsbereidster-2018-07-22
​
In het Frans, een interview: La Reine des Glaces, Nest, Femmes d'Aujourd'hui
En een filmpje: https://bx1.be/emission/fter-100/
​
​
Het verhaal achter Nanouk
In juli 2013 , na een carrière van meer dan 14 jaar in de privésector, had ik zin in een carrièreswitch. Het duurde bijna een jaar om op het idee te komen, cursussen te volgen, de kelder van ons huis om te bouwen tot atelier, de foodtruck te maken, een naam te vinden, alle wettelijke vereisten en administratieve beperkingen te begrijpen ...
​
In april 2014 verkocht ik mijn eerste ijsjes op het Voorplein van Sint-Gillis (Brussel)!
​
Het oorspronkelijke idee was om een minder zoet en origineel dessert te creëren. Het idee van de frisco kwam bij mij op in Italië. Wanneer je minder suiker in een dessert doet, komt de smaak van de ingrediënten meer naar voren. Wanneer je minder suiker in een ijsje doet, is het ijs iets minder schuimig en houdt het dus goed vast op een stokje!
En zo groeide dus het idee om ijs te maken met minder suiker en uitstekende producten : meestal biologisch, waar mogelijk lokaal, of in ieder geval zo lokaal mogelijk (citrusvruchten, pistachenoten en kiwi's van Europese bodem). Tijdens het zomerseizoen geef ik de voorkeur aan seizoenssmaken. Ik hou ervan om verschillende smaken te combineren: fruit, kruiden, aromatische planten… de combinaties zijn eindeloos. Mijn inspiratie is veelzijdig: een cocktailmenu of een praatje met een klant kan voldoende zijn om me ertoe aan te zetten iets nieuws te proberen.
Waarom 'Nanouk'? Dat is een leuk verhaal. Een naam vinden is moeilijk. Ik zette vrienden aan het werk. We wilden een woordspeling met 'frisco', maar dat is een geregistreerd handelsmerk. We wilden iets dat goed klinkt in het Frans en in het Nederlands. Ten einde raad bladerde ik door een Frans-Waalse Assimil toen mijn blik viel op het woord 'nanouk: ijsstokje bedekt met chocolade'. Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat research op internet heeft me geleerd dat het woord nanouk in het Waals het equivalent is van het woord 'esquimo' in het Frans, en dat de twee woorden dateren uit de film 'Nanook of the North' van Robert Flaherty, de eerste langspeeldocumentaire (1922). Het was tijdens de vertoning van deze film dat men ijs op stokjes is gaan verkopen in bioscopen, en dat men deze ijsjes 'esquimos' zou hebben genoemd in Frankrijk, en 'nanouks' in Wallonië. Toevallig werd de film, waarvan ik nog nooit had gehoord, twee weken later in Bozar gespeeld, vokaal begeleid door eskimo's. En dat kon geen toeval zijn.
​
De eerste maanden heb ik de events en markten in alle hoeken van het Brusselse Gewest bezocht met de nieuw foodtruck. Het enthousiasme was groot. En de verzoeken van professionele spelers stroomden binnen. Vandaag kan ik het me veroorloven om me te beperken tot professionals die mijn filosofie delen: lokale handel, minder verpakkingen, gezond eten. Naast de directe verkoop in het atelier, privé en openbare events, alook op de markt op het Voorplein van Sint-Gillis (Brussel) op donderdag, zijn mijn ijsjes en sorbets te vinden in de desserts van bepaalde restaurants, in de rekken van biologische supermarkten en bulkwinkels, bij traiteurs en bars.
In maart 2018 verhuisde het atelier naar een leuke plek vlakbij het Voorplein van Sint-Gillis (Brussel). Ondertussen werk ik niet meer alleen. Ik zorg er echter voor dat het bedrijf op menselijke schaal blijft. IJsjes zijn erg populair en ik moet soms nieuwe klanten weigeren, maar dat is ook onderdeel van mijn filosofie. In de loop der jaren ben ik 'Nanouk' geworden voor de buurtkinderen, en ik ben van plan dat zo te houden.
​
​